Ik was zorgenmoe
Hoogsensitiviteit en loslaten..
Ik was voor de 4de keer in 2 maanden tijd ziek. Dit is bij mij ook vaak wel een teken dat er iets niet juist zit
Ik voelde met al een paar maanden niet helemaal mezelf en wist eigenlijk heel goed wat er aan de hand was. Maar ik durfde mijn gedachten/ideeën niet loslaten.
Mijn hoogsensitief uit zich soms ook in het overdenken van eigen gedachten en die vaak ook negatief benaderen.
Afgelopen vrijdag merkte ik dat ik er iets mee moest doen. En dus ging ik schrijven. Eindelijk durfde ik het schrijven en dus ook loslaten.
Ik had een beetje een discussie gehad met Roel, dat ik mezelf als vanzelfsprekend voelde genomen en dat ik graag iets meer hulp bij de zorgen rond Seppe wilde hebben. Ik heb Roel op dat moment ook gevraagd om aan de slag te gaan met zijn eigen gevoelens, hij is een moeilijke prater. Roel is dan ook op dat moment gestart bij therapeut.
Afgelopen vrijdag werd het me dan ook duidelijk waarom ik deze vraag aan hem gesteld heb en waarom het voor mij NU de moment was dat het gebeurde.
Ik was/ben zorgenmoe, niet burn-out moe, want opstaan en mijn dingen doen lukt me perfect. Maar wel moe wat betreft de zorgen rond Seppe, de extra onderzoeken, doktersbezoeken, huilbuien en woedebuien die er de laatste waren, die ik allemaal al meer dan 9 jaar opvang.
Daarnaast komt ook nog eens de volledige zorg van het gezin vooral bij te liggen. Het was genoeg, het ging niet meer.
Ik zag vaak op tegen weer opnieuw een onderzoek, ik kon de woedebuien en huilbuien van Seppe niet meer opvangen zonder zelf heel boos te worden en eigenlijk liever weg te lopen dan nog thuis te blijven.
Ik praatte erover met mijn ouders, met vrienden maar liet het zelf niet los, en verteld hen vaak ook niet he volledige verhaal.
Maar waarom is dat loslaten dan zo moeilijk, ik denk dat het een deeltje schaamte is, een deel misschien ook mezelf teleurstellen. Moeilijk om toe te geven dat er iets niet lukt wat je al jaren doet?
Leven met het idee dat je sterk moet zijn en als je moet toegeven dat je de zorgen moe bent, dat je het idee geeft dat je je kind minder graag ziet, wat totaal niet het ding is.
Maar nu laat ik het idee los, dat ik alles moet doen. Daarnaast laat ik ook los dat bij elk onderzoek mijn aanwezigheid vereist is en vertrouw ik erop dat ook Roel met de juiste info thuis komt.
Ik ben en blijf een toppersoon, ook al lukt het niet altijd zoals ik wil. Ik hoef me niet te schamen om toe te geven dat het niet lukt en dat ik hulp nodig heb. Dat is normaal!
En vorige vrijdag werd dus duidelijk waarom ik Roel gevraagd heb iets te ondernemen, ik wilde dat hij er klaar voor was. Dat hij het aankon op het moment dat het voor mij te veel zou worden.
Dit loslaten geeft veel rust bij mij en natuurlijk ook bij Seppe want wij zijn elkaar spiegel. Ik hoop dat Seppe nu ook rust kan vinden en dat hij zijn vrolijke zelf weer kan zijn.
Ik maak deze blog na een geweldig weekend met Seppe, met een orthodont onderzoek dat vlotjes verliep.
Mijn getrokken kaarten de afgelopen maand: Laat los, geef jezelf ruimte, adem. Neem je stralende plek in en wees een stralende zon.
Ik hoop met deze blog vooral dat ik jullie kan laten zien dat ook al loopt niet alles vanzelf, dat loslaten echt nodig is om jezelf te vinden. En dat je daardoor geen slechter maar juist een beter persoon wordt.
Ik was voor de 4de keer in 2 maanden tijd ziek. Dit is bij mij ook vaak wel een teken dat er iets niet juist zit
Ik voelde met al een paar maanden niet helemaal mezelf en wist eigenlijk heel goed wat er aan de hand was. Maar ik durfde mijn gedachten/ideeën niet loslaten.
Mijn hoogsensitief uit zich soms ook in het overdenken van eigen gedachten en die vaak ook negatief benaderen.
Afgelopen vrijdag merkte ik dat ik er iets mee moest doen. En dus ging ik schrijven. Eindelijk durfde ik het schrijven en dus ook loslaten.
Ik had een beetje een discussie gehad met Roel, dat ik mezelf als vanzelfsprekend voelde genomen en dat ik graag iets meer hulp bij de zorgen rond Seppe wilde hebben. Ik heb Roel op dat moment ook gevraagd om aan de slag te gaan met zijn eigen gevoelens, hij is een moeilijke prater. Roel is dan ook op dat moment gestart bij therapeut.
Afgelopen vrijdag werd het me dan ook duidelijk waarom ik deze vraag aan hem gesteld heb en waarom het voor mij NU de moment was dat het gebeurde.
Ik was/ben zorgenmoe, niet burn-out moe, want opstaan en mijn dingen doen lukt me perfect. Maar wel moe wat betreft de zorgen rond Seppe, de extra onderzoeken, doktersbezoeken, huilbuien en woedebuien die er de laatste waren, die ik allemaal al meer dan 9 jaar opvang.
Daarnaast komt ook nog eens de volledige zorg van het gezin vooral bij te liggen. Het was genoeg, het ging niet meer.
Ik zag vaak op tegen weer opnieuw een onderzoek, ik kon de woedebuien en huilbuien van Seppe niet meer opvangen zonder zelf heel boos te worden en eigenlijk liever weg te lopen dan nog thuis te blijven.
Ik praatte erover met mijn ouders, met vrienden maar liet het zelf niet los, en verteld hen vaak ook niet he volledige verhaal.
Maar waarom is dat loslaten dan zo moeilijk, ik denk dat het een deeltje schaamte is, een deel misschien ook mezelf teleurstellen. Moeilijk om toe te geven dat er iets niet lukt wat je al jaren doet?
Leven met het idee dat je sterk moet zijn en als je moet toegeven dat je de zorgen moe bent, dat je het idee geeft dat je je kind minder graag ziet, wat totaal niet het ding is.
Maar nu laat ik het idee los, dat ik alles moet doen. Daarnaast laat ik ook los dat bij elk onderzoek mijn aanwezigheid vereist is en vertrouw ik erop dat ook Roel met de juiste info thuis komt.
Ik ben en blijf een toppersoon, ook al lukt het niet altijd zoals ik wil. Ik hoef me niet te schamen om toe te geven dat het niet lukt en dat ik hulp nodig heb. Dat is normaal!
En vorige vrijdag werd dus duidelijk waarom ik Roel gevraagd heb iets te ondernemen, ik wilde dat hij er klaar voor was. Dat hij het aankon op het moment dat het voor mij te veel zou worden.
Dit loslaten geeft veel rust bij mij en natuurlijk ook bij Seppe want wij zijn elkaar spiegel. Ik hoop dat Seppe nu ook rust kan vinden en dat hij zijn vrolijke zelf weer kan zijn.
Ik maak deze blog na een geweldig weekend met Seppe, met een orthodont onderzoek dat vlotjes verliep.
Mijn getrokken kaarten de afgelopen maand: Laat los, geef jezelf ruimte, adem. Neem je stralende plek in en wees een stralende zon.
Ik hoop met deze blog vooral dat ik jullie kan laten zien dat ook al loopt niet alles vanzelf, dat loslaten echt nodig is om jezelf te vinden. En dat je daardoor geen slechter maar juist een beter persoon wordt.